Allir þeir jarðfræðingar

Sem íslenskir fjölmiðlar tala við út af Reykjanesinu virðast ekki ná inntakinu í kenningunni um rek jarðskorpuflekanna. Gömlu kallarnir eru kannski löglega afsakaðir en þau yngri virðast líka ekki vera með á þessu þó hafi verið í námi eftir að hún kom fram og hefðu átt að læra/skilja hana til að ná prófi.

Í grunnin er kenningin þannig að flekarnir reka á möttlinum vegna togkrafta frá tunglinu, svipað og laust gólfteppi sem færist til þegar gengið er á því. Það þýðir tæknilega að þegar sprunga opnast þar sem flekarnir reka í sundur, eins og á Reykjanesi núna, er ekkert í sprungunni til að byrja með. Engin kvika, engin sjór, ekkert gas og ekkert loft. Það sem fyllir sprunguna þegar frá líður er efni sem kemst greiðast að. 

Kvikugangurinn sem er búinn að vera í umræðunni undanfarið gæti því eins hafa verið loft eða sjógangur.  Núna eftir að sigdalurinn myndaðist er augljóst að efnið kemur mikið til þaðan.

Allir sem hafa ferðast um Reykjanesið utan vega ættu að vita að þar er mikill fjöldi sigdala sem ekkert hraun hefur runnið yfir. Oft eru þessir dalir með 5-10 metra stálum til beggja handa og margra kílómetra langir.

Í þessu viðtali talar Haraldur ,tuttugustu aldrar jarðfræði,sem passar alls ekki við að flekarnir reki heldur sé þeim ýtt í sundur með með föstu efni sem gengur upp úr miðri jörðinni undir íslandi (möttulstrókur).  

Kraftarnir sem valda hamförunum