Þjár lausnir á Icesave.

Eftir að hafa hugsað málið varðandi þennan Icesave samning og orsök deilunnar hef ég komist að þeirri niðurstöðu að við höfum 3 valkosti. Liður eitt er mitt fyrsta val með fyrivara um að ég hef ekki öll gögn málsins.

1. Alþingi felli samningin og bjóðist til að hefja viðræður með nýju fólki. Í því felst óvissa um fjármögnun gjaldeyrissjóðs Seðlabankans og hætta er á frekara falli ISK til skamms tíma í það minnsta. Ríkistjórnin fellur að öllum líkindum með tilheyrandi stjórnarkreppu. Endurreisn bankana mun seinka. Það sem ég tel verst er að Seðlabankinn gæti lent í vandræðum með trúverðugleika sem gæti valdið einhverjum vandræðum til dæmis varðandi greiðslumiðlun.

2. Alþingi samþykki samninginn með fyrirvara um að hann fari í þjóðaratkvæðagreiðslu innan einhvers tíma og fáist samþykktur þar. Falli samningurinn þar er það lýðræði sem erfitt er að hrekja og eingin deilir við. Þannig fæst örugglega meiri samningsvilji af hendi Hollendinga og Breta.

3. Samþykkja samningin sem þýðir að hver fimmannafjölskilda í landinu tekur á sig fjárskuldbindingu að upphæð um það bil 7.000.000 til 15 ára (+/ – 2.000.000). Þetta er ekki sú upphæð að meðalfjölskyldan í landinu standi ekki undir þessu. En þess ber að gæta að meðalfjölskyldan í landinu stofnaði ekki til þessarar skuldar.

Hvernig kemst ég að þessari niðurstöðu.

Bankar sem höfðu íslenska seðlabankann sem bakhjarl fóru að taka við innlánum í öðrum gjaldmiðli en ISK. Þetta var gert í skjóli laga EES sem Ísland er aðili að.Til að hægt sé að reka bankakerfi er nauðsinlegt að það hafi á öllum tíma allt að því ótakmarkaðan aðgang að öllu því fé sem í þeim liggur, annars er alltaf hætta á banka áhlaupi. Þetta er raunverulega ekki hægt að gera nema í gegnum heimildir til að prenta peninga, Því rekstur banka byggist á því að lána út helst alla peninga sem inn koma. Reglur EES um frjálst flæði fjármagns og þá kaflinn um innistæðutryggingar er tilraun til að koma á innistæðutryggingakerfi án þess að hafa seðlaprentunarvald á bak við það. Eða með öðrum orðum, tilraun til að gera bönkum kleift að taka við innlánum í öðrum myntum en heimamynnt bankans. Þegar íslensku bankarnir voru orðnir fast að tíföld þjóðarframleiðsla landsins, fóru menn að lesa aftur yfir þennan kafla um innistæðutryggingar. Árið 2007 lýstu svo Bretar áhyggjum sínum af ástandinu þar sem þeir efuðust um að ísland stæði undir “skuldbindingum” sínum. Íslensk ríkisendurskoðun hafði þá um árabil metið það svo að innistæðutryggingasjóðurinn væri ekki á ábyrgð ríkisins og áréttar það í otóber 2008 í endurskoðuðum ríkisreikningi. (Blaðsíða 9 og 57).

Nú eru allir íslensku bankarnir fallnir og þeir féllu vegna áhlaups á erlenda hluta innistæna þeirra sem innistæðutryggingakerfið réði ekki við. Þetta hefði getað komið fyrir öll minni löndin innan EES. Það er að segja ef bankar þar hefðu vaxið jafn mikið og þeir íslensku burt séð frá því hvort þeir væru vel eða illa reknir. Eftir á að hyggja hefði verið hægt að afstýra þessu innistæðutryggingamáli mjög auðveldlega. Til dæmis, hefðu þessar Evrópuþjóðir sem bankarnir störfuðu í gert gjaldeyrisskiptamninga á móti innistæðunum. Þá hefði íslenski seðlabankinn getað gefið út krónur fyrir áhlaupsupphæðinni og fengið þeim skipt í viðeigandi gjaldmiðil þegar við átti, Seðlabankar EU og Bretlands hefðu verið með fullt af krónum undir koddanum sínum á haustmánuðum 2008 og engin banki hefði fallið vegna áhlaups. Það skaut því vægast sagt skökku við um áramótin 2007-08 Þegar Ísenski seðlabankinn fór að leitaði eftir gjaldeyrisskiptasamningum við BNA. Það voru engir íslenskir bankar í BNA. Íslenska seðlabankanum vantaði fyrst og fremst skiptasammiga við seðlabanka Bretlands og Evruseðlabankann. í BNA sögðu menn auðvitað nei vegna þess að þeim kom málið ekki við, þar voru nefnilega engir íslenskir bankar.

En af hverju neituð evrópuþjóðirnar ísendingum um gjaldeyrisskiptasamninga? Það voru þeirra hagsmunir ekki síður en íslands að þessir bankar gætu í það minnsta greitt út innistæðurnar ef á þær yrði ráðist. Ef það var vegna þess að ísensku bankarnir fóru ekki að lögum þá þarf að rökstyðja það með dómi. Ég held það sé vegna þess að Björgvin G Sigurðsson og Alister Darling skildu ekki um hvað þeir voru að semja. Björgvin hélt að bankaáhlaup væru ekki vandamál 21. aldar og Darling virtist halda að ef íslendingar fengju gjaldeyrisskiptasamning fyrir innistæðum í pundum þá væri hann að gefa peninga.

Niðurlag.

Lög EES um innistæðutryggingarnar voru meingölluð. Það var ítrekað staðfest með úttektum og skýrslum á árunum fyrir hrun. Ótrúleg vanhæfni, skilningsleysi og sinnuleysi ísenskra og breskra stjórnmálamanna við að koma skikk á þessi mál í aðdraganda hrunsins, gerði það svo að verkum að ísenska bankakerfið hrundi í október 2008 vegna áhlaups á innistæður í ísensku bönkunum í evrum og breskum pundum. Ekkert í minni greiningu og skilning á þessu getur réttlætt að íslenskur almenningur beri meiri skaða af þessu en breskur eða hollenskur almenningur. Því tel ég að brotið sé á íslenskum almenningi með fyrirliggjandi samningi og að honum beri því að hafna.

Yfirlýsing Samtaka Fullveldissinna er samstíga þessu

Seðlabanki sniðgenginn

Athugasemdir

[Nonni (IP-tala skráð) 28.6.2009 kl. 22:15]

Sæll,

Ágætis innlegg. Ég tek undir #1.
Getur þú vinsamlega sett inn slóðina á úrskurð Ríkisendurskoðunar um að Íslenska ríkið sé ekki ábyrgðarskylt gagnvart Innistæðutryggingasjóði?

kv. Nonni

[Guðmundur Jónsson, 28.6.2009 kl. 23:31]

Takk fyrir innlitið Nonni.

Blaðsíða 57.

http://www.rikisend.is/files/skyrslur_2008/Endurskodun_rikisreiknings_2007.pdf

[Guðmundur Ásgeirsson, 29.6.2009 kl. 10:28]

Í skýrslu Ríkisendurskoðunar frá 2007 segir orðrétt á bls. 9 og er áréttað á bls. 57 um Tryggingasjóð Innstæðueigenda: "Sjóðurinn getur með engu móti talist eign ríkisins og það ber heldur ekki ábyrgð á skuldbindingum hans".

Takk fyrir tilvísunina nafni, þessu þarf að vekja athygli á!

[Elle_, 29.6.2009 kl. 12:19]

Af öllu illu væri no. 1 skást. Hins vegar rak ríkið ekkert Ice-save og þarf að ná peningunum fyrir erlendu sparifjáreigendurna með öðrum leiðum en beint úr ríkissjóði. Þeir seku ættu að borga eins mikið og næst af þeim með góðu eða illu. 

[albert (IP-tala skráð) 29.6.2009 kl. 15:48]

Forsetinn á bara að segja NEI við undirskrift "Iceslave" og þá fer þetta í þjóðaratkvæðagreiðslu! Eða  hvað?

[Guðmundur Jónsson, 29.6.2009 kl. 19:02]

Já Albert.

Forsetinn sem sagði nei við fjölmiðllögunum gæti ef til vill náð að gera yfirbót með því að segja aftur nei núna. Það er þá í höndum þingsins hvort málið fer í þjóðaratkvæði eða fellur á neitunarvaldi forseta eins og fjölmiðlalögin sálugu sem ég er enn að gráta. Ég ætla samt að vona að ekki komi til þess.

[Baldvin Jónsson, 5.7.2009 kl. 17:07]

Vel framsett færsla Guðmundur, takk fyrir það.

[Jón (IP-tala skráð) 7.7.2009 kl. 19:54]

Þú gleymir að þetta er bara hluti skuldanna, þessar 7 millur +/- 2 koma ofan á töluvert hærri skuld.

[Guðmundur Jónsson, 10.7.2009 kl. 12:46]

Ég þakka þér Baldvin, sem og öðrum.

Jón ! Það er ekki hægt telja allar skuldir sem byrðar því skuldir geta haft jákvæð áhrif á sjóðstreymi. það er, ef skuldin er vegna arðbærra fjárfestinga þá borgar hún sig sjálf. Þannig er sem betur fer, óbeint um vel flestar skuldbindingar ríkissjóðs. Ég held reyndar að það verði ef af verður, mun léttara að greiða þetta en af er látið, Því evran verður örugglega í frjálsu falli á móti ál-tonninu og þorsk-kílóinu á næstu árum.

[Hrannar Baldursson, 8.1.2010 kl. 17:13]

Góð rök fyrir af hverju þjóðaratkvæðagreiðsla skiptir máli. Flott hjá þér!