Ónýtir kennarar verja ónýta skóla.

Ég á tvær stelpur sem ganga í barnaskóla í borginni. Um áramótin síðustu var Tónlistarskóli kópavogs með árlega tónleika grunnstigsins. Þar komu fram rúmlega  100 börn á aldrinum 6 til 12 ára, þar af voru um  10% drengir. 

Í skólanum þeirra var haldin hæfileikakeppni sem nokkrir kennarar skipulögðu. Atriðin sem komust áfram í úrslit  voru 14, samtals 25 börn þar af voru 3 drengir.

Ég sat fund með kennurum í fyrra þar sem mér var tjáð  stelpan mín væri svo heppin að það væru mjög fáir drengir í hennar bekk ?  kennarinn bætti svo við að það væri bara þannig að stelpubekkirnir eru rólegri og það gengur miklu betur með þá.

Fyrir um  15 árum síðan var ég með dreng á barnaskólaaldri. þegar hann var í 4. bekk var kallaður saman neyðarfundur með  foreldrum því bekkurinn var algerlega stjórnlaus.  Nýr kennari, ung kona hafði tekið við bekknum um haustið.  Ég mæti  á þennan fund.  þar var mikið spjallað um lausnir á vandanum. mér leyst ekkert á þessa ungu konu,  lítil písl  og óframfærin að mér fannst.  Svo ég stakk upp á  að skipt yrði um kennara með þeim rökum að vandmálið hefði komið til með komu hennar í bekkinn.  Það var eins og ég hefði drepið einhvern, viðbrögðin voru á þá leið.  Þess kennari var þarna út skólaárið, börnum þessa bekkjar til mikilla miska, árið eftir var hún flutt, en hún var enn að kenna síðast þegar ég vissi enda öruggleg ágætur stelpubekkjakennari.

Þessi mál eru komin í miklar ógöngur og vandséð hvernig hægt er að bregðast við. Kennaraháskólinn, sem allir sem innritast í  útskrifast úr,  virðis hafa verið útungunarstöð fyrir stelpubekkjakennara. Við þurfum alvöru kennara,  sem ráða við að kenna erfiðum drengjum jafnt sem kennarasleikjum.

Mótmæla „sleggjudómum“